18 Mar Het laatste hoofdstuk of de epiloog?

Een nawoord, ook wel een epiloog genoemd, is een terugblik aan het eind van een schrijven. In een nawoord schrijf je wat je geleerd hebt tijdens het schrijven en is er de ruimte om mensen te bedanken voor hun bijdrage en werkzaamheden. Een nawoord is naast een plek om mensen te bedanken  voornamelijk een plek voor reflectie.

Zoals je wellicht in onze eerdere blog het leven is een feest maar mijn uitvaart geen disco heeft gelezen gaan wij in de loop van dit jaar ons uitvaartcentrum vernieuwen. Samen met de mannen van interAlter zijn wij bezig om zowel op het gebied van onze locatie alsmede op het vlak van het concept “de uitvaart” een geheel nieuwe beleving en invulling te creëren.

Daarbij putten wij uit diverse inspiratiebronnen zowel binnen als buiten de uitvaartbranche en laten wij de trends die op dit moment in de uitvaartbranche leven de revue passeren om onze zienswijze daarop later te kunnen vertalen naar de invulling van ons concept.

De eerste trend, de bijzondere uitvaart, bespraken wij eerder in ons blog het leven is een feest maar mijn uitvaart geen disco.

Vandaag de volgende trend!

Trend 2: de persoonlijke uitvaart

We zien hem overal in de slogans en uitsmijters  van de hedendaagse uitvaartbedrijven terugkomen, de persoonlijke uitvaart. Persoonlijke aandacht tijdens de persoonlijke begeleiding om een zo persoonlijk mogelijke uitvaart te verzorgen. De gemiddelde lezer denkt dan misschien goh wat mooi, wat fijn, wat persoonlijk.

Maar vergeten we niet iets? Is een uitvaart niet per definitie persoonlijk? Bij een uitvaart nemen we afscheid van een persoon en dat doen we met naasten, degenen die hem of haar gekend hebben of bekenden die naar de uitvaart gaan omdat ze een naaste kennen en deze hun steun willen betuigen.

Dat heeft het directe gevolg dat er niets algemeens aan een uitvaart is. Er is 1 hoofdrolspeler waar alles om draait.

Stellen wij ons wel de vraag; Wordt er in het streven naar de persoonlijke uitvaart niet zo veel nadruk gelegd op randzaken en toeters en bellen dat we vergeten waar het om draait?

We laten ballonnen op als de kist de kerk verlaat, we leggen lopers voorzien van kaarten en kleine bloemetjes op de kist, we plakken de kist vol met post-its als wijze van laatste persoonlijk groet, alles om het maar persoonlijk te maken. Maar wordt persoonlijk misschien verward met “anders”? Een uitvaart persoonlijk maken betekent niet per definitie dat ie “anders” dan andere uitvaarten moet zijn.

Dus stelden wij ons de vraag; Wat is voor ons nou een persoonlijke uitvaart?

Bij het beantwoorden van die vraag grijp ik terug naar het korte intermezzo waarmee we deze blog zijn begonnen, namelijk de definitie van een epiloog. Het leven van een mens is namelijk te vergelijken met een boek. Elk hoofdstuk staat voor een levensfase en er is 1 hoofdrolspeler waar het hele boek om draait. Met elke bladzijde die we in het boek omslaan gaat er in het leven een periode voorbij totdat we langzaam richting het einde van het boek komen.

Ik heb de laatste tijd, met de vraag wat is voor ons nou een persoonlijke uitvaart in mijn achterhoofd, een aantal uitvaarten geobserveerd. Sommige door ons eigen bedrijf uitgevoerd sommige door andere uitvaartbedrijven. Wat mij opviel aan de benaderingswijze van het regelen van een uitvaart vanuit het perspectief van nabestaanden is dat de uitvaart gezien wordt als de epiloog in een boek.

Net als de epiloog zien we de uitvaart als een nawoord. Het moment om mensen te bedanken en om te reflecteren. Het leven is geweest, we zijn dankbaar voor allen die betrokken zijn geweest bij de totstandkoming ervan en we blikken terug op de goeie en minder goeie momenten. Als we een uitvaart echter zien als een epiloog vergeten we 1 belangrijk onderwerp, namelijk de hoofdpersoon. Voor ons en voor onze uitvaartverzorgers is een uitvaart niet enkel een reflectiemoment of een dankbetuiging voor het fijne leven dat geweest is.

Wat zou er gebeuren als we een uitvaart beschouwen als het laatste hoofdstuk. Het moment waarop, net als in een boek, alles tot ontknoping komt om uiteindelijk tot een einde te komen. In het laatste hoofdstuk speelt de hoofdpersoon de allergrootste rol. Als we tijdens de uitvaart de allergrootste rol toebedelen aan de hoofdpersoon, aan de overledene, dán maak je een uitvaart persoonlijk.

Maar hoe doe je dat dan?

Bij het regelen van de uitvaart neemt de uitvaartverzorger samen met de familie de pen over van de schrijver om gezamenlijk het laatste hoofdstuk te schrijven. En bedenk, het hoeft niet anders. Het moet herkenbaar! En dat kan zitten in kleine dingen. Je hoeft niet alles te doen…zoalng het maar bij onze hoofdpersoon past. Hield iemand van bloemen? Kies dan voor een prachtige bloemenzee…en laat misschien de koffietafel achterwege. Hield iemand van gezelligheid en lekker eten & drinken? Kies dan voor een uitgebreide koffietafel of afscheidsborrel, in plaats van een heel groot kiststuk. Hield iemand van mensen om zich heen, ga dan voor een grote uitvaart. Was iemand graag op zichzelf of hoefde hij niet in de schijnwerpers te staan, maak de uitvaart dan klein en intiem.

Het maakt niet uit hoeveel geld je aan de uitvaart uitgeeft, hoe groot de uitvaart is of welke aparte dingen er allemaal gedaan worden. Dat wát gedaan wordt moet in 1 klap herkenbaar zijn voor de persoon waar afscheid van genomen wordt. Elke aanwezige moet direct de gedachte krijgen “ja, dat was nou echt ..…”

Ga op zoek naar dat ene! Dat ene wat die persoon kenmerkte, en maak daar iets moois van!

Wij hebben wat deze trend betreft gevonden wat we willen. Weten we nou hoe ons uitvaartcentrum eruit komt te zien? Nee, maar elke penstreek gaat ervoor zorgen dat ons nieuwe uitvaartcentrum geheel ten dienste en ondersteunend gaat zijn aan onze gedachte. Aan wat wij willen laten ervaren.

Benieuwd naar de andere trends en onze visie daarop? Je leest het hier!