18 Mar Gewoon ongewoon!

je hebt al eerder kunnen lezen dat wij op zoektocht zijn. Een queeste naar hoe wij “de uitvaart” zien en welke belevenis en invulling wij hieraan willen geven.

Deze queeste is begonnen met het plan om ons uitvaartcentrum te gaan vernieuwen. Enerzijds ingegeven door het feit dat er wel een lik verf overheen mag, anderzijds doordat de tijd ons wijst op het feit dat de standaard uitvaart steeds meer aan het verdwijnen is. De wereld verandert, de consument verandert en daarmee ook de vraag en als direct gevolg daarvan het aanbod. Een aanbod waar wij invulling aan het geven zijn.

Het beantwoorden van de vraag “hoe zien wij een uitvaart” hebben we nog niet precies gedaan. Om deze vraag te kunnen beantwoorden houden we een aantal trends tegen het licht en bepalen we wat wij er nou eigenlijk van vinden. Al die antwoorden samen zijn aan ons en onze architect om uiteindelijk te vertalen naar de inrichting van ons nieuwe uitvaartcentrum.

De eerste trend, de bijzondere uitvaart, bespraken wij eerder in ons blog het leven is een feest maar mijn uitvaart geen disco. De 2^e trend, de persoonlijke uitvaart, heeft u over kunnen lezen in het blog het laatste hoofdstuk of de epiloog.

Vandaag de volgende trend! Misschien is het niet helemaal een trend, meer een gedragspatroon wat wij hebben kunnen ontdekken als wij bij nabestaanden aan tafel zitten om de uitvaart te bespreken.

Trend 3: zo gewoon!

Als we bij nabestaanden aan tafel zitten om de uitvaart te bespreken en wat de wensen van de overledene waren moeten er een aantal keuzes gemaakt worden. Heel praktisch. Het is vaak lastig voor nabestaanden om die keuzes te maken. Wat had hij/zij mooi gevonden? Welke bloemen waren nou zijn/haar lievelingsbloemen? Moeten we iedereen uitnodigen of houden we het klein? Wie zou hij/zij erbij gewild hebben?

Ondanks dat heel langzaam het bespreken van de uitvaart voorafgaand aan het overlijden iets van zijn taboe verliest is het bij het merendeel van de uitvaarten die wij regelen nog steeds zo dat wensen van de overledene niet of nauwelijks bekend zijn. Aan de nabestaanden het hels karwei om keuzes te maken op een emotioneel beladen moment met bijkomend nog de druk dat het in het keuzepatroon van de overledene moet zijn.

We proberen door het gesprek met nabestaanden aan te gaan al enigszins een beeld te krijgen van wat voor persoon de overledene was, waar hij/zij van hield en hoe hij/zij in het leven stond. Door het scheppen van dat beeld kunnen we nabestaanden adviseren over hoe een uitvaart er globaal uit zou kunnen zien en wat voor soort drukwerk of kist of bloemen aansluiten bij het type persoon dat zij ons geschetst hebben.

Wat opvallend is, is dat het antwoord op “wat voor persoon, wat voor type was de overledene” komt meestal een bepaalde vorm van het antwoord “hij/zij was zo gewoon”. Heel simpel, gewoon, hield van de kleine dingen. Geen opzichtig persoon, gewoon heel gewoon. Of het antwoord ingegeven wordt door angst dat er straks een enorm dure uitvaart gepland wordt (want bijzonder is voor veel mensen per definitie ook duur), of dat het voortkomt uit het eigenlijk niet weten of heel moeilijk vinden een persoon in een paar woorden echt te omschrijven…

Waarschijnlijk een combinatie van beiden. Het is ook lastig om op een moeilijk en emotioneel moment helder te denken en heel to the point iemand waar je jarenlang dichtbij hebt gestaan in een paar woorden te omschrijven. Als je een mens door en door kent is er zoveel om over iemand te vertellen dat het feitelijk onmogelijk is dat in een paar karakterbepalende woorden te doen. Dus komen we uit op gewoon…..

Onzin!! Niemand is gewoon en iedereen is gewoon.

Als iedereen maar gewoon was, was niemand bijzonder. Niet bijzonder voor zichzelf maar wel voor anderen. In het leven hebben we lief, schenken we misschien anderen het leven, spelen we een rol in andere levens. Dat maakt ons voor die mensen ongewoon. Dus niemand is maar gewoon, het is maar in welk perspectief je het ziet. Iemand kan bescheiden zijn, van het kleine houden. Toch was hij/zij voor een aantal mensen bijzonder, en daarmee per definitie niet zomaar gewoon.

Elk mens heeft iets. Iets waar hij van houdt, wat hij graag doet, wat hij heeft meegemaakt. Dat iets is wat deze persoon maakt en wat ook herkenbaar moet zijn in de uitvaart. Dat heeft het directe gevolg dat er niets gewoons aan een uitvaart is. Maar bedenk, het hoeft niet anders. We hoeven er geen hippe term aan mee te geven zoals bijzonder of persoonlijk. Het moet herkenbaar! En dat kan zitten in kleine dingen. Het moet passen bij de persoon.

Ga op zoek naar dat ene! Dat ene wat die persoon ongewoon maakte, en maak daar iets ongewoon moois van!

Het kan schelen om nabestaanden op weg te helpen. Wij hebben daarvoor een wensenboekje gemaakt. In een aantal basisvragen geeft je jouw nabestaanden al een kleine houvast met betrekking tot je uitvaartwensen. Dit kun je vooraf ook met hun bespreken, of niet. Bewaar het dan bij je papieren. Wijzigen de wensen, dan downloadt je gewoon een nieuwe!

En onthoudt, enkel omdat je erover nadenkt betekent niet dat het ook gebeurt. No worries. Een goede voorbereiding is gewoon het halve werk.

Benieuwd naar de volgende trend en onze visie daarop? Je leest het hier!